خانواده های چند زندانی زن که به طور دسته جمعی از رجایی شهر کرج به قرچک ورامین منتقل شده اند، شرایط زیستی و بهداشتی محل حبس جدید آنان را بسیار وخیم توصیف کرده اند.بی بی سی فارسی با خانواده های دو زندانی به طور جداگانه صحبت کرده است. هر دو روایتی مشابه از وضع فرزندان خود بیان کرده اند.عبدالعلی مددزاده، پدر شبنم مددزاده که دختر ۲۳ ساله اش به زندان قرچک منتقل شده، می گوید که صدها زن را در یک سالن سرپوشیده بزرگ که فاقد امکانات اولیه بهداشتی است نگهداری می کنند.او از قول فرزندش افزود: "یک دقیقه که با من صحبت کرده گفته، بابا به همان توالتی که می رویم، در آن ظرف می شوئیم."شبنم مددزاده، دبیر سیاسی پیشین انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران است.او به همراه برادرش، فرزاد، در اسفند سال ۱۳۸۷ دستگیر و سپس در دادگاه انقلاب تهران به اتهام محاربه و اقدام علیه امنیت ملی، به پنج سال حبس همراه با تبعید به زندان رجایی شهر، محکوم شد.علت اصلی اعزام این افراد به قرچک روشن نیست، اما روند انتقال زندانیان زن از رجایی شهر به بازداشتگاه های دیگر از چند هفته پیش آغاز شده است. به گفته یک منبع، حدود ۱۵۰ نفر از آنها سه شنبه این هفته با اتوبوس به قرچک فرستاده شدند.این در حالیست که سازمان زندان های ایران اعلام کرده که حدود ۱۵ هزار نفر از زندانیان استان البرز که مرکز آن کرج است در آینده نزدیک به زندان های استان تهران منتقل خواهند شد.'وضع وحشتناک'خانواده یک زندانی دیگر که نمی خواهد نامش فاش شود نیز از قول وی می گوید که در سالن مذکور برای بیشتر از ۳۰۰ زندانی زن، فقط چهار توالت وجود دارد.این منبع گفت: "صبح پنجشنبه که بیدار شدند مدفوع همه جای زمین را پر کرده بود، کسانی که نمی توانستند خود را کنترل کنند خودشان را خلاص کرده بودند، وضع افتضاح و وحشتناکی بود، همه مرگ را طلب می کردند که مجبور نباشند این طور با فلاکت در زندان بسر ببرند."او گفت که چهارشنبه شب در پی دعوای چند زندانی، ماموران با باتوم وارد سالن شدند و "هر کس را که سر راهشان می رسید می زدند. زندانیان هنگام فرار به زمین می افتادند و زیر دست و پای سایرین می رفتند."اعضای خانواده های هر دو زندانی همچنین از وضع بد روحی آنها خبر داده اند.پدر شبنم مددزاده می گوید طی یک مکالمه تلفنی کوتاه دخترش گفته است: "مرده بودیم نمی آمدیم اینجا راحت تر بودیم."خانواده زندانی دیگر نیز گفت که تاکنون در تماس های تلفنی این قدر او را مضطرب ندیده بودند، به طوری که چند بار گفت: "از طرف من به تمام رهبران دنیا بگوئید که اگر می توانند کاری برای این زندانیان بکنند انجام بدهند ... حاضرم همین الان اعدام شوم ولی یک لحظه دیگر وضع اسفناک این زندانیان را نبینم."'کمبود امکانات'علی اکبر موسوی خوئینی، نماینده اصلاح طلب مردم تهران در مجلس ششم، که در گذشته در تحقیقات درباره زندان های تهران شرکت داشته است، فرستادن زندانیان عقیدتی به بندهای عمومی را اقدام تازه ای نمی داند.او که در آمریکا زندگی می کند گفت: "در موارد زیادی برای تحقیر و تحت فشار قرار دادن زندانیان عقیدتی آنها را در بند زندانیان قاتل و غیره می گذاشتند که وضع بسیار بدی دارد."این در حالیست که مقام های جمهوری اسلامی بارها گفته اند که در این کشور زندانی سیاسی وجود ندارد و کسی به خاطر اصول اعتقادی تحت تعقیب قرار نمی گیرند مگرآنکه قوانین کشور را نقض کرده باشد.آقای موسوی خوئینی بر این باور است که فرستادن زندانیان عقیدتی به بندهای عمومی فقط می تواند دو دلیل داشته باشد: "کمبود امکانات یا برای تحت فشار قرار دادن زندانی و تحقیرش".او به ویژه نگرش مقاماتی که به گفته وی خانم ها را پائین تر از مردان می دانند، از علت های وضع نابهنجار بند بانوان در بسیاری از زندان های ایران ارزیابی کرد.تعداد دقیق افرادی که مانند شبنم مددزاده که از رجایی شهر به قرچک فرستاده شده اند رسما اعلام نشده است، اما مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی، از مدیران سابق جامعه بهائیان ایران که سه سال پیش دستگیر شدند، هم در بین انتقالی ها هستند.این دو نفر به همراه پنج سرپرست ارشد جامعه بهائیان بر اساس چند فقره اتهام از جمله اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام، به ۲۰ سال زندان محکوم شده اند.پنج مرد این گروه به نام های جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم، چندی پیش از بند عمومی زندان رجایی شهر به بند امنیتی این زندان منتقل شدند...................زندان قرچک ورامین، کهریزک دومدو تن از اعضای اداره کنندۀ جامعۀ بهایی ایران خانم ها فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت بدون هیچ توضیحی از زندان گوهردشت کرج به زندانی در قرچک ورامین منتقل شده اند. خانم ها کمال آبادی و ثابت به همراه پنج تن دیگر از اداره کنندگان جامعۀ بهایی ایران، آقایان جمال الدین خانجانی، بهروز توکلی، عفیف نعیمی، وحید تیزفهم و سعید رضایی از سوی دادگاه انقلاب اسلامی ایران به اتهام های اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه اسلام، هر کدام به بیست سال زندان محکوم شده اند. جمهوری اسلامی ایران جامعۀ بهایی این کشور را به رسمیت نمی شناسد و اعضای آن را از زمان روی کار آمدن روحانیان از کلیه حقوق اجتماعی و مدنی شان محروم کرده و منظماً آنان را مورد آزار و اذیت قرار می دهد. زندان قرچک ورامین در واقع سالن بسیار بزرگی است که در گذشته از آن به عنوان مرغداری استفاده می شده است. این سالن بزرگ بدون سلول است و بیش از سیصد زندانی در آن و در فقدان کمترین امکانات بهداشتی روی هم تل انبار شده اند. در این محل در ازای هر صد نفر زندانی یک توالت وجود دارد و بر اساس گزارش های دریافت شده مدفوع گوشه و کنار این سالن بزرگ را پوشانده است. در نتیجۀ نزاعی که دو شب پیش میان زندانیان درگرفت زندانبانان با باتوم به جان زندانیان افتادند و شمار قابل توجه ای از آنان را شدیدا مورد ضرب و شتم قرار دادند. در این بین شمار دیگری از زندانیان زیر دست و پا به حال خفگی افتادند. یکی دیگر از موارد بدرفتاری با زندانیان در این زندان گرسنه نگه داشتن آنان است. بعد از فجایع زندان کهریزک، زندان قرچک ورامین می تواند سرآغاز فجایع مشابه دیگری باشد. جان صدها زندانی این زندان در خطر است.
منابع خبر: بی بی سی /منوتو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر